ακουμπώντας το σώμα μου στο χώμα
ένιωσα παράξενους κραδασμούς.
άγγιξα τη γη με προσοχή
και το κεφάλι μου έχωσα στα σπλάχνα της.
άκουσα ήχους παράξενους, άγνωστους σε 'μένα
και φαντάστηκα πως κάποια μηχανή ανθρώπινη υπήρχε.
όμως, ήταν τα πλάσματα που κάτω από το χώμα ζούνε
ήταν τα πλάσματα που στα παραμύθια λένε
ξωτικά ή τέρατα ή κάπως έτσι.
είχαν ένα πανηγύρι, γιόρταζαν γιατί οι άνθρωποι
δεν μπορούσαν κακό να τους κάνουν.
όμως, αυτή η χαρά πολύ δεν κράτησε
όταν άνθρωποι με ατσαλένια εργαλεία ήρθαν
και τη γη έσχισαν, το χώμα διέλυσαν 
στο όνομα του πολιτισμού και της τεχνολογίας.
στάθηκα μακριά για να μην δω το μακελειό τούτο.
μα, οι θρήνοι των πλασμάτων της γης
ακόμα ηχούν στα αυτιά μου.