Τον σκότωσαν σαν το σκυλί κι εμένα με χαστούκισαν. Έτσι γίνεται πάντα - τους άντρες τους σκοτώνουν σαν τα σκυλιά και οι γυναίκες τρώνε ένα χαστούκι.

"Δεν μου πάει η καρδιά να σε σκοτώσω, παρόλο που σου αξίζει", είπε ο αρχηγός τους. "Ούτε που θα σε βιάσουμε", πρόσθεσε, και είδα στα μάτια του πως θεωρούσε τον εαυτό του "άγιο".

Κι εγώ, αντί να τον ευχαριστήσω για την γεναιοδωρία που είχε επιδείξει, έβαλα τα κλάματα. Είναι δύκολο να είσαι γυναίκα μ΄όλα αυτά τα χαστούκια, μ' όλους αυτούς τους άντρες που χάνονται. Αν είσαι άντρας, σε παίρνουν μια φορά μέσα στη νύχτα απ' το κρεβάτι σου, σε σέρνουν έξω στο δρόμο, "μπαμ και κάτω!" κι αυτό ήταν. Αν όμως είσαι γυναίκα, αυτή η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ.

"Είναι φυσικό να κλαις", μου είπε και με χάιδεψε στο κεφάλι, "είναι από το σοκ".

Και μετά άντε πάλι:

"Ούτε θα σε βιάσουμε. Παρόλο που θα 'πρεπε".

Ύστερα έφυγαν. Αυτός δεν φοβόταν, οι άντρες δεν φοβούνται τίποτα. Ίσως δεν του κλάφτηκα αρκετά. Έβγαλα μια τσάπα από το ντουλάπι με τα εργαλεία κι έσκαψα έναν λάκκο εκεί που το χώμα ήταν μαλακό. Είναι δύσκολο να σκάβεις ένα λάκκο τόσο μεγάλο ώστε να χωρέσει ένας άνθρωπος, και μάλιστα τεράστιος όπως ήταν ο άντρας μου. Έσυρα το πτώμα του στο λάκκο, όμως δεν μου είχαν απομείνει δυνάμεις ώστε να τον σκεπάσω με χώμα, έτσι τον σκέπασα με το πάπλωμα μας κι έβαλα από πάνω την μηχανή του εσπρέσο που μας είχαν κάνει δώρο τα παιδιά στην τελευταία μας επέτειο γάμου, για να μην πάρει ο αέρας το πάπλωμα. Αυτό είναι παλιό κόλπο, έτσι έκανε κι η μητέρα μου όταν πέθανε ο πατέρας. Μετά μπήκα στην κουζίνα κι έβγαλα από το ψυγείο το κουτί με τον χυμό των μύθων, ήπια δυο ποτήρια κι ύστερα μου βγήκε ένα μικρό ρέψιμο, ένα γυναικείο ρέψιμο. Όταν εκείνος ρευόταν, έτρεμε όλο το σπίτι. "Συμπεριφέρεσαι σαν γουρούνι", του έλεγα. Κι εκείνος γελούσε. Πήγα στο κρεβάτι για ύπνο, δυσκολευόμουν όμως να κοιμηθώ χωρίς άντρα, κι ακόμα πιο πολύ χωρίς το πάπλωμα, μια τόσο κρύα νύχτα. Όταν πια αποκοιμήθηκα, ονειρεύτηκα πως μας βγάζαν έξω μέσα στη νύχτα κι εμένα με σκότωναν σαν το σκυλί, και για πρώτη φορά στον κόσμο μένει αυτός με το χαστούκι και με το "δεν θα σε βιάσουμε" και με τον τάφο και με τον χυμό των μύθων, και συγκινήθηκα τόσο πολύ που ξύπνησα μούσκεμα, όπως μόνο οι γυναίκες μπορούν να γίνουν.

ο χυμός των μύθων

έτγκαρ κέρετ