σε δυο ώρες θα βρω νερό.


τότε που έφυγα
δεν έκλεισε η πόρτα πίσω.
πήδηξα πάνω
από το μεγάλο βουνό του εξώστη
και τώρα βαδίζω προς το άπειρο.
υδροχρώματα
σ' ένα τοπίο σεληνιακό.
εσύ ξένε,
έλα να διαβάσεις
τις γραμμές στο χέρι.
να μου πεις 
για όσα ποτέ δεν έγιναν
και για τον δρόμο που μ' οδηγεί
και δεν τον βλέπω.


μυρίζω το νερό.
δεν έχω πια χέρια
αλλά δυο κεραίες
που αγγίζουν όνειρα και σκέψεις των ζώων.
πόσο φοβάσαι όταν δεν ξέρεις.
πόσο λυπάσαι όταν ξέρεις.


ακούω το νερό.
μετά το 22 έρχεται το μέλλον.
μετά το 16 αποφασίζεις.
τα βήματα γίνονται αναπνοές
και χαρίζουν τρία λουλούδια στον δρόμο.
πέρασε χρόνος.
πέρασε φόβος.
πέρασε και δεν έμεινε.


βλέπω το νερό.
με τα μάτια κλειστά
κοιτάς τον καθρέφτη της ψυχής
όσο ποτέ δεν τόλμησες.
αστρικό το σχέδιο
πίσω από το κεφάλι μου
που μεγαλώνει
σε κάθε τρίξιμο του χρόνου.


αγγίζω το νερό.
όλες οι ηδονές γίνονται μια σφαίρα
που θα εκτοξευτεί στο διάστημα.
περιμένω.
αντίστροφα θα γυρίσει ο χρόνος
όταν γελάσεις,
κόκκινο μου γρασίδι.


γεύομαι το νερό.
με τα ίδια ρούχα
έφυγα από την δουλειά
για να μείνω κάτω από το χώμα.
τώρα ήρθε η ώρα του νερού.
τα ψάρια πέταξαν
όταν χτύπησε το κουδούνι.
στον δρόμο 
πνίγονται τα δάκρυα του κριού
πριν την έκρηξη του άρη.


σε δυο ώρες θα βρω φωτιά.

υπάρχει πάντα μια λεπτομέρεια που προδίδει την σκέψη σου.
ο τρόπος που κρατάς το βλέμμα χαμηλά την αποκαλεί "όνειρα"
και μια απλή διαδρομή τεσσάρων στάσεων σε έφερε δίπλα μου.

ξεκίνησες το πρωί από ένα διαμέρισμα, κάποιον χαιρέτησες, άφησες το κρεβάτι όπως ήταν, το μαξιλάρι βαθαίνει ακόμα το πρόσωπο σου, διέσχισες την πόλη για να ζήσουμε λίγες στιγμές μαζί.
 
το φως στην άλλη άκρη του δρόμου πέφτει στο πρόσωπο σου και αφήνει μια μικρή γωνία ορατή, μια μικρή γραμμή σε περιγράφει,
καμπυλώνεται αχνά στα μάγουλα, παίζει στο στόμα, γίνεται ένα μυστικό χαμόγελο που μου κρύβεις.
σελήνη λίγων μόνο ημερών στην σιωπή μιας στενάχωρης πλατείας.

το βράδυ κομματιάζω σε μικρές ευθείες το αποτύπωμα των ματιών σου. στην δική μου μνήμη η νέα σελήνη σου θα χλωμιάζει για πάντα.
ο έναστρος θόλος της θα αντανακλά στο άπειρο την σιωπηλή σου εισβολή.

είχαμε απλά χαθεί στις προσωπικές μας διαδρομές. και γίναμε οι ήχοι δυο δρόμων που συναντήθηκαν.



 

- θα τολμήσεις το άλμα;
- θα με κρατήσεις μην πέσω;
- με βλέπεις;
- σε αγκαλιάζω.
- μικραίνω.
- φίλα με.
- να σου πω ένα όνειρο;
- αρκεί να το βάψω κόκκινο.
- θα παίζω με τις λέξεις.
- θα παίζω με τις εικόνες.
- ακούς τα αστέρια;
- μόνο δίπλα σου.
- [θαυμαστικό]
- [ανάσα]
- ας φτιάξουμε μια ανάμνηση.
- ας ονειρευτούμε.
- οι πόλεις μας ανήκουν.
- γιατί ακόμα γελάμε.
- συνέχεια;
- αρχή.