ήμουν πιο μικρή από όσο φανταζόσουν.
γλιστρούσα τα βράδια στις τσέπες σου
και κούρνιαζα πλάι στις εικόνες που έκλεβες
για να βλέπω όνειρα.
κάθε φορά που περπατούσα δίπλα σου
έψαχνα το χέρι σου
το χέρι που θα με οδηγούσε πίσω σε 'μένα.
ήμουν πιο μικρή από όσο φανταζόσουν.
κάθε φορά που φιλούσες τις φακίδες
στο πρόσωπο μου
και στα χέρια
και στα γόνατα
με έπλαθες ξανά από την αρχή.
χωρίς να το ξέρεις
μ' έκανες παιδί 7 χρονών
που χαζεύει τα μπαλκόνια των σπιτιών
και τα πουλιά στο σύρμα του ηλεκτρικού.
ήμουν πιο μικρή από όσο φανταζόσουν.
το μόνο που ήθελα από 'σένα
μια αγκαλιά καταφύγιο
που μπαίνει μόνο ο ήχος της πόλης.
σε μια γεμάτη πλατεία εσύ κι εγώ.
σ' έναν άδειο δρόμο εσύ κι εγώ.
στην μεγάλη πόλη.
εσύ κι εγώ.
ήμουν πιο μικρή από όσο φανταζόσουν.
μου έλεγες ότι ο ουρανός μα ανήκει
και σου έλεγα ότι ο κόσμος είναι δικός μας.
και ξέραμε καλά και οι δυο
ότι το μόνο που είχαμε
ήταν ηλιοβασιλέματα πάνω από τις ταράτσες.
και αυτό ήταν αρκετό.
και αυτό ήταν όλα.
ήμουν πιο μικρή από όσο φανταζόσουν.
και όταν μεγαλώσω
πάλι θα είναι όλα πολύ.