τι να συμβαίνει πίσω απο τα βλέφαρα σου;

γουργούρισες κι έψαξες με το νυσταγμένο σου χέρι το πρόσωπο μου. αφέθηκα σε εκείνο το μαγικό, ανεπαίσθητο άγγιγμα. 

ήσυχη κι  ανήμπορη, ολότελα αφιερωμένη σ’ εσένα. 

με πλησίασες ξέροντας πάντα την ακριβή θέση των χειλιών μου. 

σε φίλησα και είδα, πίσω απ’τα σφαλιστά σου βλέφαρα, να βλέπεις τον εαυτό μου καλύτερο, ομορφότερο , δυνατότερο. 

με φίλησες και με μάτια κλειστά είδες να  βλέπω τη μορφή σου με αγάπη.

και τότε, η αγάπη ολόκληρη φτερούγισε ανάμεσα μας, τρεμούλιασε στο πάγωμα του χρόνου κι έγινε έρωτας ξανά και πάλι.

 




no, nothing of nothing
no, i regret nothing

not the good things that have been done to me
nor the bad things, it's all the same to me

it's paid for, swept away, forgotten
i don't care about the past

with my memories
i lit the fire

my troubles, my pleasures
i don't need them anymore

swept away my past loves
with their tremors

swept away for always
i start again from zero

not the good things that have been done to me
nor the bad things, it's all the same to me

because my life, my joys
today, it begins with you

θυμάμαι όταν κλείστηκα στο κοτέτσι
για να βιώσω την εμπειρία της κότας και του λαγού.
έβαλα σε λειτουργία το κασετόφωνο
και ένιωσα την διαστροφή της μουσικής.

ο κόσμος των ζώων ξέρει μόνο τον αέρα 
όταν πέφτουν τα λεμόνια στο χώμα.
εγώ σαν πουλί έχω σχέση με την φύση,
εσύ σαν άνθρωπος έχεις σχέση με την τεχνολογία.


δεν είμαι συνδεδεμένη με το midi 
γι' αυτό δεν ακούγομαι.





άραγε θα βρεις τρόπο να εκφράσεις αυτό που υπάρχει μέσα σου;

Γύρνα το τηλεσκόπιο λίγο πιο δεξιά... 

Εκεί' το βλέπεις; 

Ναι, το Φεγγάρι.

Άκου κι αυτό. 

Κάτι πλάσματα που μοιάζουν με νάνους ζουν στην εκάστοτε σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Αντί για μέσο όρο ζωής 70 χρόνια, έχουν 70 ημέρες και λίγο πριν ξεψυχήσουν, βγάζουν φτερά, κάνοντας ένα εξαίσιο πέταγμα, τραγουδώντας παράλληλα ένα σιγανό, υπνωτικό τραγούδι.

Κάνουν έρωτα μόνο μια φορά στη ζωή τους, η σύλληψη πρέπει να πετύχει αμέσως γιατί δεν ξαναπροσπαθούν και γι' αυτό απειλούνται με εξαφάνιση.

Τα λουλούδια δεν γνωρίζουν πως είναι, αλλά έχουν ένα λουλούδι μέσα τους στην θέση της καρδιάς.

Όταν το λουλούδι αυτό ρίχνει τα πέταλα του τότε τα Alks πεθαίνουν.
Θλίψη δεν γνωρίζουν, αφού στην σύντομη ζωή τους προσπαθούν να είναι ευτυχισμένα. 
Οι θλιμμένοι διώχνονται στο περιθώριο της κοινωνίας των Alks.
Σ' αυτό τα πλάσματα δεν υπάρχει μεγάλο ποσοστό λογικής αλλά αισθημάτων.
Όλες οι γνώσεις σχετικά με τα γύρω τους δεν τους διδάσκονται. 
Τις γνωρίζουν από πριν, κάτι σαν ένστικτο, αφού μια τέτοια διδασκαλία θα ήταν χρονοβόρα.
Συνήθως φωλιάζουν σε σβησμένους κρατήρες και δεν έχουν κανένα κύριο μέλημα απ' τη στιγμή της γέννησης τους.
Παρατήρησες ποτέ το φεγγάρι όταν παίρνει ένα χρώμα κατακόκκινο;
Κάθε κόκκινο φεγγάρι γεννιέται ένα Alk και πεθαίνει ένα άλλο.
Υπάρχουν εδώ και 30 χρόνια, καιρός πολύς αν αναλογιστεί κανείς πόσες γενιές μπορεί να αλλάξουν σ' αυτά.
Λίγο να τα δεις πρέπει τα συναισθήματα σου να είναι πιο ισχυρά από τη λογικά σου.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ τα έχω δει ποτέ μου.
Κι εμένα κάποιος άλλος μου την είπε αυτή την ιστορία. 

θυμάμαι μια ευθεία στο μέτωπο σου 
που την έλεγες ρυτίδα.
θυμάμαι μια ευθεία στο φουστάνι σου 
που την έλεγες τσαλάκα.
θυμάμαι μια ευθεία μέσα στην παλάμη σου 
που την έλεγες μοίρα ή πεπρωμένο ή κάτι τέτοιο.
θυμάμαι μια ευθεία στο δεξί σου πόδι
που την έλεγες ουλή από παιδικό τραύμα.
θυμάμαι μια ευθεία στον δρόμο σου
που την έλεγες ζωή.

αγάπησα τις ευθείες σου.
μια προς μια.
όσο και αν εσύ τις μισούσες.

σε πήρα από το χέρι για να σου δείξω 
ότι ο κόσμος είναι όμορφος και γεμάτος σημεία.
το σημείο αναφοράς, το σημείο βρασμού, 
το σημείο τήξης, το σημείο μηδέν, το σημείο g.
μικρές ολοστρόγγυλες τελείες που κατακλύζουν το σύμπαν.

δεν ξέρω γιατί,
αλλά πήρες το χέρι σου μέσα από το χέρι μου.
και τότε μόνο κατάλαβα
ότι οι ευθείες σου και τα σημεία μου ισούνται με ένα μόνο πράγμα,
τελεία και παύλα.

μόνο ο τρελός ήρθε, μου μίλησε και είπε
πως το σπίτι που βλέπω στα όνειρα μου υπάρχει,

ότι υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί εκεί δίπλα απ’ τη θάλασσα,

κι ότι το κορίτσι στη φωτογραφία υπάρχει.

ότι είναι ωραίο το πρόσωπο της
έτσι όπως φαίνεται κάθε φορά που αστράφτει.

- φεύγω.

- που πας;

- σε 'σένα.

πίσω από τα μάτια σου ίπταμαι,
ταξιδεύω σε φάσματα φωτός
γιατί μόνο εκεί μπορώ
να καταργώ τη διαχωριστική γραμμή
ανάμεσα στο σημαντικό και το ασήμαντο,
σ' αυτό που φαντάζεσαι και σ' αυτό που συμβαίνει.

είχες πει ότι η ζωή είναι ασπρόμαυρη

και χάθηκες μες στην πλάνη της.

ήθελα να σου πω:

όλα δανεικά εδώ

φωτιά, αγάπη, αέρας, αγκαλιές.

σε αυτούς που μας κάνουν να χαμογελάμε 

μόνο και μόνο με την μικρή εισβολή τους 

στο πίσω μέρος του μυαλού μας.

που γνωρίζουμε το μικρό σημάδι ανάμεσα στα μαλλιά τους.

που θυμόμαστε πως πίνουνε τον καφέ τους 

το πρωί όταν ξυπνάνε δίπλα μας.

που κοροϊδεύουμε τις χαζές γκριμάτσες που παίρνουν όταν θυμώνουν.

που στα μάτια τους χαθήκαμε έστω για μια στιγμή 

τόσο μεγάλη σαν να σταμάτησε ο χρόνος.

που στα χείλη τους γευτήκαμε την ζεστασιά 

που δημιουργήθηκε μέσα μας.

που στα χέρια τους νιώσαμε σαν χαμένα παιδιά 

που γύρισαν σπίτι τους.

που ξέρουμε ότι δώσαμε και ότι πήραμε 

ένα κομμάτι από το είναι μας.

που αισθανθήκαμε τι σημαίνει

χαρά,

επιθυμία,

πόθος,

απογοήτευση,

πόνος.

που όσο κι αν μας πόνεσαν 

ακόμα μας κάνουν να έχουμε αυτό το ηλίθιο χαμόγελο, ξέρεις, αυτό που έχεις κι εσύ τώρα χαραγμένο στο πρόσωπο σου.

σε σένα λοιπόν.

∞

she: how big is the universe?

he: infinite.

she: how do you know?

he: i know because all the data indicates it's infinite.

she: but it hasn't been proven yet.

he: no.

she: you haven't seen it.

he: no.

she: how do you know for sure?

he: i don't, i just believe it.

she: it's the same with love i guess.

when we met 
it felt like an explosion 
and I swear 
i can still feel it's vibrations. 
i know you're running and yet 
you won't be close and really here, 
until you're right here in my arms 
i will fall to the ground if you don't fly with me. 

please run and don't give up. 
i missed you so much. 
demons will eat me up if you're not here with me. 
i'll do as you say, don't be afraid. 
i won't leave you cause the world's all ours. 
we can be everything we want to but right now you're on your own. 

i am here because of you. 
we are lucky to still have time left till eternity. 
a piece of your existence is present within me 
and I hold it close but it kills me to remember it all, 
cause it won't leave me alone. 
please stay with me, please forgive me. 
don't let it destroy you. 
we'll get out of here, 
if only we swear on love. 
there is nothing else in this world that keeps us together 
apart from what you give me when you love me. 

and so, run run, please don't give up. 
i missed you so much.  

the two of us describe a silence that wraps up every noise. 
we both have a conscience and a confidence that can fill every room. 
you will miss me, too, when no one's with you, 
cause I want to know who you really are. 

i don't need you more than you need me. 
i don't need you more.

σε όλες μου τις τσέπες κουβαλάω εικόνες.



ζήσε μια μέρα με τα μάτια κλειστά
σφράγισε τα βλέφαρα σου στις αχτίδες του ήλιου
περπάτα στις σκιές
και θα δεις πόσο πολύτιμο είναι το φως.

έτσι είναι η αγάπη.

για να την γνωρίσεις
πρέπει πρώτα να ζήσεις μακριά της.



άλλο μη ρωτάς.
με τα λόγια δεν θα καταλάβεις.