το σώμα μου, το χέρι μου,

ο ουρανός μου, η γη μου,

ο φύλακας άγγελος μου είναι δικός μου.

 

εσύ λες

τα όνειρά μου, το κεφάλι μου,

το σεξ μου, το κρεβάτι μου,

και είναι και η μπύρα με το λεμόνι.

 

και μετά λέω

ίσως θα μπορούσαμε να το χωρίσουμε στα δύο,

ίσως τα ζώα μου να μπορούν να ζήσουν στο ζωολογικό κήπο σου.

 

εσύ λες

το μίσος μου, το κατσούφιασμα μου,

το βασίλειο μου, το στέμμα μου,

το παλάτι μου και η αυλή είναι δική μου.

 

εσύ λες

τα φώτα μου, η παράσταση μου,

τα χρόνια για να ωριμάσω,

ο χρόνος που περνάω είναι μια χαρά.

 

αλλά μετά λέω

ίσως θα μπορούσαμε να το χωρίσουμε στα δύο,

ίσως τα ζώα μου να μπορούν να ζήσουν στο ζωολογικό κήπο σου.

 

αλλά εσύ λες

το παλτό μου, το καπέλο μου,

τα κόκαλα μου, το λίπος μου,

και το φερμουάρ μου είναι κλειστό από μένα.

 

λες

το δέρμα μου, το αίμα μου,

ο διάβολος μου, ο θεός μου,

η ελευθερία μου είναι ότι βλέπεις.

 

και ακόμη λέω

ίσως θα μπορούσαμε να το χωρίσουμε στα δύο,

ίσως τα ζώα μου να μπορούν να ζήσουν στο ζωολογικό κήπο σου.

ίσως είμαι ερωτευμένος μαζί σου.

 

η αρχή μου, το τέλος μου.

είναι σαν ατομική βόμβα.