στην πόλη είναι όλα

ετοιμασμένα

ξενυχτισμένα

μα έντιμα το πρωί

για να ωριμάσουνε σε μια χαρά

και να αγοράσουνε τη δύναμη

που είχε λήξει

όταν οι σχέσεις ορίστηκαν σε αναλφαβητισμούς 

όταν οι λέξεις βρίσκουν την σιωπή τους

η επικοινωνία γίνεται όμορφη

και αληθινή

σαν το κορίτσι που γελούσε

κόντρα στον ήλιο

μια σιωπηλή φωνή ευτυχίας

μα είναι και ένα άλλο

που από το δρόμο της σιωπής

κοιτάζει τόσα σταυροδρόμια

που μείναν πίσω της

και μια αμφιβολία είναι μπροστά της

να βάλει ρούχα ή να παραμείνει

γυμνό

παιδί;

μα εσύ που μπορείς  

να αφιερωθείς στην πλάνη

βρίσκεσαι στο όνειρο σου κάθε μέρα

λίγο πιο πέρα φυτρώνουν στόματα

που όλα φοβούνται

και όλα από φόβο γίνανε

από τη μια θες να ξεπηδήσεις

μα από την άλλη όλα μοιάζουν ασφαλή

τόσο ζεστά

σαν την φωτιά

που νόμιζες πως είχες μέσα σου

για μια στιγμή

μα ήταν βροχή που 'ρθε και

έσβησε την κάθε επιθυμία.